FÜZYON

Karanlığın yaradılışını duyabiliyorum. Oluşumunun çıtırsını, derinden gelen titremelerin sarsıntısını hissediyorum. 

Patlayan cisimlerin örtüsü olarak karanlığı görüyorum.

Arkası boş dünyaların kaplayıcısı olarak karanlığı. Toz zerrelerinin içinde.

Ve bir yok edici olarak. Karanlık; tüm bu zıtlıkların birleşimi, bir delilik korkusu içerisinde. Delilikse bir ima delüzyonu. Nereden kesildiğini bilmeden kanamak, kimin kestiğini bilmeden aramak gibi. Sonsuz bir cevapsızlık. 

Kör toprağın altında filizlenen bir tohum ve gömülen bir ceset. Yeşeren umutlar için açılan bir alan, boğulan nefesler için bir tıkaç.

Oysa

Ben ölüm değilim.

Ama ölümüm yakında benim olacak. 

Sesler hafızadan köpüren dalgalar gibi çekiliveriyor. Suyun bulanıklığı gözüne çarpıyor, izler seçilmez oluyor. Eğer eğilirsen; dalgaların içindeki küçük taşlar bile ıslık çalıyor kulağına, hatırlamak beden yorgunluğu üzerinde uğultulu bir serzeniş; teninde tane tane kururken günler dudaklarındaki tuzlu su vızıldıyor. Ekşi olduğu için seğiriyor acı olduğu için geriliyorsun. Çıkarsamalar içersinde- ki bunlar sadece deniz kabuklarıdır zihnin bir füzyonu tamamlıyor.

Ama kokular öyle değil

Ben onları yaratamam

Oysa duyabiliyorum

karanlığın ayrılışını, aydınlığın nasıl içerisinden tizlikle yarıldığını.

Anılar dökülüveriyor duvardan: Su, kum ve çimento. Parmakların sıva üzerinden kesilerek kayıyor. Kanlar tırnaklarının arasını doldururken, yalamak gibi hatırlamak. Duvarı kapatan bir alçıyı, kurutan bir sıvayı görüp kırılgan bir kireç tadı almak gibi. Şekil vermek isterken bozduğumuz ve biçimsizliğe doğru evrilen toprağın insanlığı gibi. İnsanlığımız. 

Oysa ben yaşatamam

Ama yaşamım benim olacak, biliyorum.

Ne büyük bir utanç kaynağı. Ne büyük bir başarısızlık. (-ım)

Çatlayan düşünceler arasında el yapımı bir zehir var. Karanlığı düşlemek onun rengini bulanıklaştırıyor. Hayır, ben onu kirletmedim fakat damarlarımdan o akıyor. Ben bozuluyorum. Işıklar yalvaran gözlerle yaksın beni ki korkuyorum çünkü geride kalan yaşanmamışlık şeytan dolu. 

Ben 

o şeye

dokunamam 

ama duyabiliyorum

fısıltılar halinde

hafif tatlı bir esintide

karanlık

yaratılıyor!

Sevgilerimle

Elif Sükyen